توي اين شهر واسه ي ما نيمکتا جايي ندارن

واسه ي نشستن من بي تو،صندلي ميذارن

يا بايد بگذريم از هم يابايد اسير باشيم

ببين آسمون ومرغام واسه ما دارن مي بارن

مي شينه رو زانوي من اين روزا چه عاشقونه

دستاي چوبيش تو دستم ،گيتارم چه مهربونه

شده معشوغه ي چوبيم پره از نتاي غمگين

ميگيره دست صدامودردمو چه خوب ميدونه

برو اي پرنده ي من بايد از من پر بگيري

توي آسمون رها شي روي اين زمين اسيري

اينجا سهم تو حصاره پره از دراي بسته

برو اي پرنده ي من تاجلو چشام نميري

من شبيه ابري از بغض پرم از اشکاي مغرور

حلقه بستن توي چشمام توي اين درياچه ي شور

منتظر هستن بپاشه از هم اين سقفاي سنگي

تا ستاره شن ببارن رو تن اين شهر بي نور

شايد از عبور دستات چيزي سهم من نباشه

مي دونم وقتي نباشي منه من از هم مي پاشه

برو اي پرن ده ي من تا دلم آروم بگيره

سهم من يه دست چوبي، سهمت اين ترانه باشه